باز باران با ترانه

باز باران با ترانه 

می خورد بر بام خانه                          یادم آید کربلا را                                  دشت پر شور و نوا را

گردش یک روز غمگین                       گرم و خونین              لرزش طفلان نالان                     زیر تیغ و نیزه ها را

باز باران با صدای گریه‌های کودکانه

 از فراز گونه‌های زرد و عطشان                           با گهرهای فراوان                       می‌چکد از چشم طفلان پریشان

پشت نخلستان نشسته                                رود پر پیچ و خمی                            در حسرت لب‌های ساقی                     

چشم در چشمان هم آرام و سنگین                      می‌چکد آهسته از چشمان سقا                بر لب این رود پیچان

کاش می‌بارید باران!

علی اصغر کوهکن