سوزاندن سوخت‌های فسیلی (نفت، گاز و زغال‌سنگ) موجب تولید حجم انبوهی دی‌اکسید سولفور و اکسید نیتروژن می‌شود. این گازها در ترکیب با رطوبت موجود در هوا، اسیدهایی را به وجود می‌آورند که همراه باران بر زمین فرو می‌ریزد که به این باران‌ها، باران اسیدی می‌گویند که باعث از بین رفتن دریاچه‌‌ها و جنگل‌ها و حتی مرگ انسان‌های بسیاری در جهان می‌شود.
این درحالی است که انرژی هسته‌ای هیچ گاز یا فلز سمی بر محیط‌زیست نمی‌افزاید و حتی برخلاف سدهای هیدروالکتریکی، شرایط زیستی و آّب‌وهوایی منطقه را تغییر نمی‌دهد.
براساس: مقاله مزایای انرژی هسته‌ای، برنارد کوهن، دانشگاه پیترزبورگ
نظرات (۰)