دیده می‌شویم

ما تا یک دوربین می‌بینیم، رفتارمان عوض می‌شود؛ شمرده‌تر و سنجیده‌تر حرف می‌زنیم؛ دست و پا و صورت‌مان را مراقبت می‌کنیم مبادا حرکتِ اضافه‌ای کنیم. چرا؟ چون می‌دانیم ثبت می‌شود و یحتمل بعداً دیده خواهد شد.

***

وحشت‌زده آمد خدمتِ امام‌صادق، سلام‌اللّه‌علیه. خواب دیده بود یک شبحِ چوبی سوارِ اسبی چوبی است و شمشیری به دست دارد و آن را در هوا می‌چرخاند. از دیدنش بی‌نهایت به وحشت افتاده بود و تعبیرش را از امام می‌خواست. حضرت فرمودند: «حتماً شخصِ معینی است که مالی دارد و تو در این فکری که هرجوری شده آن را از چنگش بربایی. از خدایی که تو را آفریده و تو را می‌میراند بترس و از تصمیمت منصرف شو.» اعتراف کرد که می‌خواسته مزرعة هم‌سایه‌اش را مفت بخرد، چون هم‌سایه محتاجِ پول است و غیرِ او مشتریِ دیگری ندارد.  یک دوربینِ همیشگی از فکرهای‌مان هم فیلم می‌گیرد، چه برسد به کارهای‌مان.

قل اعملوا فسیرى الله عملکم و رسوله و المؤمنون[1]