از خدا جوییم توفیق ادب

با مردم درست صحبت کنیم. شاید یک حرف بد را هرگز نتوان جبران کرد؛ هرگز.

***

همراه همیشگی امام صادق سلام‌الله‌علیه بود. کم‌تر پیش می‌آمد با هم نباشند. روزی از بازار می‌گذشتند. غلامش می‌ایستاد و مغازه‌ها را تماشا می‌کرد. مرد چندبار صدایش کرد. بازیگوشی غلام ادامه داشت. بار سوم از کوره دررفت و فریاد زد: «مادر فلان! بیا دیگه!» امام صادق علیه‌السلام از شدت ناراحتی دستش را محکم به پیشانی کوبید. مرد برای عذرخواهی گفت: «آقاجان! مادرش مسلمان که نیست.» حضرت ناراحت‌تر شدند و فرمودند: «مادرش کافر بوده که بوده. هر قومی سنتی برای ازدواج دارد، اگر بر آن سنت ازدواج کنند فرزندشان حلال‌زاده است.» و از آن رفیق قدیمی رو گرفتند و دیگر او را نپذیرفتند.[1]

إیّاکَ وَ ما یَستَهجَنُ مِنَ الکَلامِ فَإنَّهُ یَحبِسُ عَلَیکَ اللِّئامَ وَ یُنَفِّرُ عَنک الکِرامَ[2]
از به زبان آوردن سخنان زشت بر حذر باش. زیرا فرومایگان را گرد تو جمع می‌کند و گران‌مایگان را از تو فراری می‌دهد.