در محضر قرآن 

همیشه همین‌جوری است. وقتی یک حرفی می‌زنی، اولش زیاد تحویلت نمی‌گیرند. بعد که می‌بینند روی حرفت ایستاده‌ای، آن‌ها هم می‌آیند سمتت.

***

جوانی مسجد می‌آمد. پشتِ پیامبر، صلی‌الله‌علیه‌وآله، نماز می‌خواند. از گوشه و کنار به گوشِ حضرت رساندند که جوانِ گناه‌کاری است. رسول‌اللّه تبسمی کردند و فرمودند بالأخره نمازش روزی او را از زشتی و بدی بازمی‌دارد. همان هم شد. کم‌کم او را دیگر گردِ گناه ندیدند. پیامبر سخنِ خدا را باور دارد که:

إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ[1]

همانا نماز از زشتی و بدی بازمی‌دارد