خانه هم خانه‌های قدیم

قدیمی‌ها به خانه تنها به عنوان محل استراحت نگاه نمی‌کردند. خانه‌های قدیم، حوض و باغچه، اندرونی و بیرونی، زمستانی و تابستانی، مطبخ و مصلی، پذیرایی و هشتی و... همه را داشت؛ امّا جایی به نام اتاق خواب نداشت. چون خوابیدن اصالت نداشت. اصل بر زندگی و جلای روح در فضای گرم منزل بود. اما آپارتمان‌های امروزی ما حتی اگر 40- 50 متر هم زیربنا داشته باشد، اتاق خواب دارد. اتاقی برای خوابیدن که تخت‌خوابی بزرگ و بی‌تناسب دائماً در آن ما را به خوابیدن فرامی‌خواند!

قبله آپارتمان‌های ما هم تلویزیون است. همه وسایل خانه با تناسب با محل تلویزیون چیده می‌شوند و مهمانی‌های ما جای تلویزیون دیدن است و در پایان فیلم همگی از هم خداحافظی می‌کنیم و به قفس خودمان می‌رویم.

ما در این آپارتمان‌های قفس‌مانند بی‌روح بلند چیزهای ارزشمندی را از دست داده‌ایم.