مسخره‌تر از مسخره

آدم توخالی که باشد، همه را مسخره می‌کند. غافل است که خودش از همه مسخره‌تر است.

***

آن‌قدر سریع از کنارم رد شد که متوجه نشدم چه ماشینی است. تنها از صدای بلند ضبط و هرهر و کرکر سرنشینان جوانش، می‌شد متوجه شد که خیلی به‌شان خوش می‌گذرد. ناگهان سرعتش را کم کرد. سری از ماشین بیرون آمد: «گاری‌چی! کجا با این عجله؟! تا فردا صبح هم با این ابوطیاره به خونه‌ت نمی‌رسی!» و باز ماشین از خنده ترکید. به مرحله‌ای رسیده بودند که به ترک دیوار هم بخندند. موتورگازیِ پیرمرد پت‌پت‌کنان به راهش ادامه داد. لبخند بامزۀ پیرمرد، کمی جوان را خیط کرد. پیرمرد به خانه رسید الحمدلله، ولی شاید آن جوان‌ها حالاحالاها به مقصدی نرسند.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ یَکُونُوا خَیْرًا مِنْهُمْ[1]