بستگی به این دارد که بخواهی به چه راهی بروی. شاید ماها یادمان نیاید، ولی قبلاًها بعضی‌ها برای آدم شدن زندگی می‌کردند! بله خب، عجیب است هدف داشتن و چنین هدفی در زندگی! این‌جور افراد به هر چیزی برمی‌خوردند از آن هدایت می‌گرفتند. یک گل سرخ با طراوت و تازگی‌اش، همان‌قدر برایشان راهنما بود که بانگ عوعو سگی در دل شبی تاریک. انگار که هر چه در عالم هست، برای آنان رسانه بود. تمام اخبار و آگاهی‌های جهان را از همین‌ها می‌گرفتند. هر کدام‌شان خبری از آفریننده و آفرینش و راه رسیدن به اصل زندگی می‌دادند. پشت تمام اتفاقات معمول زندگی هم دنبال گمشدۀ خود می‌گشتند.
شاید آن‌ها به افسانه‌ها پیوسته باشند. ولی اگر ناگهان به میان ما بازگردند، هرگز میان یک‌عالمه رسانه و هیاهو سرگردان نمی‌شوند و هدف‌شان را گم نخواهند کرد؛ رسانه‌های خدا را دنبال می‌کنند و بس.
نظرات (۰)