بعضی‌ها بازی می‌کنند که سرگرم بشوند. دیگ حوصله‌شان مدام در حال سر رفتن است. از آن طرف پدر و مادر هم می‌خواهند دو دقیقه از دست بچه خلاص بشوند. بسم الله. بنشین تا فردای قیامت با این گوشی و رایانه و مانند این‌ها سرگرم بشو. سکه و امتیاز جمع کن و مرحله‌مرحله پیش برو. کار به جایی می‌رسد که دویدن پیشکش، راه رفتنش را هم یادش می‌رود. از این بامزه‌تر اینکه وقتی وارد خیابان و جمع می‌شود، می‌خواهد مثل همان جانورهای بازی انواع و اقسام جنگولک‌بازی‌ها را دربیاورد، و خب نمی‌شود. سرزنشش می‌کنند. سرخورده می‌شود و باز به آغوش سرد بازی‌ها دروغی پناهنده می‌شود.
بی‌خبر از اینکه آغوش‌های گرمی هم هستند که هم سرگرمت می‌کنند، هم زندگی یادت می‌دهند، هم پر از تحرک و مناسب سن و سالت هستند. بزرگ‌ترها کمی برای بچه‌ها وقت بگذراند و بچه‌ها آن بازی‌های خوب را بخواهند، درست می‌شود ان‌شاءالله.
نظرات (۰)