تنها بی‌عرضه‌ترین آدم‌ها این توانایی را دارند که از رحمت خدا ناامید شوند. وگرنه، راه تا هفت‌آسمان باز باز است.
***
گلی در باغ خانه دیدم. آن‌قدر زیبا بود با خودم گفتم این را باید به مولایم برسانم. به خدمت امام صادق (سلام‌الله‌علیه) رسیدم. گل را تقدیم ایشان کردم. لبخندی زدند و گل را گرفتند. آن را بوییدند و بر چشمان مبارک خود نهادند و فرمودند: «کسی که گلی را برگیرد و آن را ببوید و بر چشمان خود بگذارد، آن‌گاه بگوید اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مٌحَمَّدٍ
لَم تَقَع عَلَی الاَ رضِ حَتّی یُغفَرَ لَهُ[1]
آن گل بر زمین نهاده نمی‌شود، جز اینکه گناهانش بخشیده می‌شود.»
نظرات (۰)