عبد بی‌وفا

زاهدی سال­های سال در غاری خداوند را عبادت می­کرد و خداوند هر روز روزی­اش را به او می­رساند. روزی از روزها خداوند رزق پیرمرد را نداد. پیرمرد زاهد به راه افتاد و به در خانه مرد بت‌پرستی که پایین کوه زندگی می­کرد رفت و سه قرص نان طلب کرد. در مسیر بازگشت، سگ خانۀ بت‌پرست به دنبال زاهد افتاد و هر سه قرص نان را پس گرفت. پیرمرد رو به سگ کرد و گفت: ای حیوان تو چه بی‌حیایی! هرآنچه صاحبت به من داد پس گرفتی. سگ به اذن خداوند به سخن درآمد و گفت: بی‌حیا تویی! من همیشه در خانه صاحب خودم هستم. اگر روزی به من غذا ندهد، همین­جا می­مانم تا غذایم را بدهد. اما تو برای طلب روزی­ از در خانه صاحبت به در خانۀ غیر آمده­ای.