امام از همه وقت‌های خودشان استفاده می‌کردند. مثلاً اگر به عنوان دستور پزشک به ایشان عرض می‌شد راه رفتن برای سلامتی شما مفید است، ایشان ضمن انجام این دستور، از این قدم زدن استفاده دیگری می‌کردند. مثلاً در راه رفتن صبح با خودشان رادیوی کوچکی داشتند که مجلس را گوش می‌کردند یا بعدازظهرها رادیوهای بیگانه را گوش می‌کردند یا روزنامه‌های عصر را می‌خواندند. ایشان در یک وقت حداقل دو کار انجام می‌دادند، هم دستور پزشک را اجرا می‌کردند و هم از اوضاع و اخبار باخبر می‌شدند.
دکتر حسن عارفی، پا به پای آفتاب (جدید)، ج 1، ص 290
نظرات (۰)