شهید بهشتی در حجره کاغذی به دیوار زده بود و برنامه روزانه خود را روی آن کاغذ نوشته بود؛ ربع ساعت را برای گپ زدن و صحبت با دوستان که نزد ایشان میآمدند معین کرده بود. وقتی این ساعت تمام میشد به آنها میگفت: «آقایان، وقتم تمام شد و حالا باید برای کار دیگری بروم. اگر شما میخواهید در حجره بمانید، این کلید خدمت شما باشد. بنشینید و بعد که خواستید بروید در حجره را قفل کنید و تشریف ببرید.»
کتاب سید محمد بهشتی؛ نگاهی به زندگی و مبارزات شهید دکتر بهشتی، نویسنده: امیر صادقی، ناشر: میراث اهل قلم، نوبت چاپ: اول- پاییز ۱۳۹۱؛ صفحه ۱۳
نظرات (۰)