علم ناقص

دانش بشر همیشه نسبت به آنچه حقیقت است، یعنی نسبت به کلّ دانش، اندک است‏ (وَ ما اوتیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ الّا قَلیلًا). عالم واقعی همیشه به نادانی و جهل خود اعتراف دارد. عالم واقعی بدون دلیل چیزی را انکار نمی‏کند و بدون دلیل چیزی را نمی‏پذیرد. عالم اگر جامد و مغرور بود، عالم نیست. عالم اگر بی‏دلیل چیزی را پذیرفت یا بی‏دلیل چیزی را انکار کرد، روح علمی ندارد، او خزانه و انباری است از یک سلسله فرمول‌ها و اطلاعات؛ هر چه به او داده شده یاد گرفته و ضبط کرده است، اما در روح خودش یک روشنایی و یک مقیاس برای قبول و انکار وجود ندارد. پس روحش روح علمی نیست. اگر شخصی را دیدید که در همه رشته‏ها گواهینامه تحصیلی دارد، در عین حال سخنی را بدون دلیل قبول یا انکار می‏کند، بدانید عالم نیست.[1]

استاد شهید مطهری