یکی از اهداف پیامبر برچیدن بساط دعواهای قبیله‌ای بود، اما بنی‌امیه تا می‌توانستند فامیل‌بازی کردند. آن‌ها از این می‌سوختند که در جنگ بدر بزرگان‌شان را از دست داده‌اند و دنبال انتقام بودند. شصت سال بعد از بدر، در کربلا مظلومانه امام حسین و یارانش سلام‌الله‌علیهم را کشتند و به خیال‌شان انتقام گرفتند. یزید ملعون برابر سر مبارک حضرت شعر می‌خواند: «کاش بزرگان قبیله‌ام که در بدر کشته شدند، اکنون بودند و زاری این‌ها را از زدن شمشیرها می‌دیدند. بنی‌هاشم با سلطنت و حکومت بازی کردند، وگرنه وحیی نازل نشده بود. اگر من نتوانم از فرزندان احمد انتقام کارهایشان را بگیرم، از دودمان خندف نیستم!» یزید با این رفتارهای کفرآمیز و دشمنی با آیات خدا اهل آتش شد.[1]
وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ[2]
و آنان که کافر شدند و آیات ما را انکار کردند، اهل آتشند
نظرات (۰)