آمرزش

ناامید نباش! تا دیر نشده برگرد تا همه چیز عوض شود.

***

حُر اول از همه با لشکرش جلوی حرکت کاروان امام علیه‌السلام را بست. سیدالشهدا هر چه گفتند گوش حر بدهکار نبود: «مأمورم و معذور.» حضرت از بی‌منطقی این مرد ناراحت شدند و با زن و بچه در بیابانی خشک خیمه زدند. حُر خیال می‌کرد جنگی درنمی‌گیرد. کار که جدی شد انقلابی در جانش افتاد. پنهانی و سربه‌زیر خدمت اباعبدالله رسید: «آمده‌ام تا از آنچه انجام داده‌ام به درگاه پروردگارم توبه کنم و جان خود را تقدیم کنم و در پیشگاهت کشته شوم. آیا این کار برای من توبه محسوب می‌شود؟» حضرت فرمودند: «آری، خداوند توبه‌ات را می‌پذیرد و تو را می‌آمرزد.»[1] دشمن امام از شهدای کربلا شد، چون خدا با گناهان این‌گونه برخورد می‌کند:

إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ[2]
به‌راستی خدا می‌آمرزد همه گناهان را؛ قطعاً او آمرزنده مهربان است.