مرد فقیری از خدا پرسید: چرا من این‌قدر فقیر هستم؟
خدا پاسخ داد: چون یاد نگرفته‌ای که بخشش کنی!
مرد گفت: من چیزی ندارم که ببخشم؟
خدا پاسخ داد: دارایی‌هایت کم نیست!
یک صورت که می‌توانی لبخند برآن داشته باشی!
یک دهان که می‌توانی از کار نیک دیگران تمجید کنی و حرف خوب بزنی!
یک قلب که می‌توانی به روی دیگران بگشایی!
چشمانی که می‌توانی با آن‌ها به زیبایی‌های خلقت نگاه کنی!
بزرگ‌ترین فقر ما آدم‌ها فقر روحی است نه جسمی! چه بسا سرمایه‌داران بسیاری‌اند که حسرت یک لحظه داشتن شیرینی زندگی فقرا را می‌خورند. فقیر هم که باشی ولی روحت بزرگ که باشد، پول‌دارترینی.
نظرات (۰)