اگر عبادت کردن مثل خوردن و خوابیدن لذت داشت، چقدر خوب می‌شد! فکرش را بکن! چطور غذا را دوست داری؟ اگر همان‌طور خدا را دوست داشتی محشر می‌شد! یا مثل آن موقع‌ها که غرق در خوابی و چهارچنگولی رختوابت را چسبیده‌ای، در نماز غرق خدا می‌شدی و دست از او برنمی‌داشتی، حتماً عابدترین مردم روزگار می‌شدی.
اما کمی بیشتر فکر کن. اگر قرار بود ما از نماز و روزه‌مان به این راحتی‌ها لذت ببریم، دیگر عبادت ارزش نداشت. به قول معروف هنر نمی‌کردیم. آن چیزی ارزشمند است که سخت باشد و هرچه سخت‌تر، اجرش بیشتر.
حالا شانس شما زده و روزه در بلندترین و گرم‌ترین روزهای سال، مصادف شده با سن تکلیفتان. این یعنی یک عبادت خیلی ارزشمند. پس اگرچه سخت است، قدرش را بدان و خوشحال باش!
نظرات (۰)