وای به روزی که بگویند مهدی غریب بود

حسین علیه‌السلام می‌دانست بی‌وفایی کوفیان را. اما چه کند که دیگران هم باید بفهمند. بفهمند که انسان می‌تواند چقدر حقیر و نامرد باشد. بفهمند اعتماد به مردمانی که در نامه‌هایشان فدایی امام زمانشان هستند، هنگام آمدنش، ممکن است مقابلش بایستند! بفهمند که خود را جدای آن‌ها ندانند.

 مثلاً همین ما که بامداد بر عهدیم و شبانگاه زیر عهد می‌زنیم. انگار برای ما نیز تاریکی شب، مجال فرار است! همین ما که فریاد «ای رهبر آزاده! آماده‌ایم آماده» گوش زمان را کر کرده است و وقت عمل ....

وقتی می‌گویند حسین علیه‌السلام غریب بود، لعنت می‌کنیم مردمان آن زمان را. وای به روزی که بگویند مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه غریب بود! نکند خودمان جزو لعنتی‌ها باشیم؟