وقتی ابوالحسن خرقانی از حق تعالی خواست «خدایا! مرا بـه من بنمای، آن چنان کـه هستم!» وی را بـه وی نمود با پلاسی آلوده و نجس.
او خود را مینگریست و می‌گفت «من اینم؟!»
ندا آمد «آری!»
گفت «آن همه ارادت و شوق و زاری چیست؟»
ندا آمد «آن همه، ماییم. تو، اینی!»
تذکره الاولیاء عطار نیشابوری
نظرات (۰)