از زبان تا قلب

خودمان را گول نزنیم. خدا از دل همه خبر دارد.

***

طایفۀ بنی‌اسد آمدند خدمت رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله). حرفشان هم این بود که ما به خدا و پیامبرش ایمان آوردیم. مقابل پیامبر خدا کلمات شهادتین[1] را به زبان آوردند. حالا هم که ایمان آورده بودند، منتظر بودند حضرت به آنان زکات و صدقه بدهد. اما هیچ کسی جز خدا از دل‌های آنان باخبر نبود. خدا از راه وحی خیال بنی‌اسد و هرکسی را که به طمع دنیا سراغ خدا می‌رود، راحت کرد.

قالَتِ الْأَعْرَابُ ءامَنّا  قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَ لکِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَ لَمّا یَدْخُلِ الْایمانُ فى قُلُوبِکُمْ[2]