السلام علیک یا اباعبدالله

همین راه تو را به سعادت می‌رساند.

***

فرشته بود و بی‌بال. افتاده در جزیره‌ای دور از خدا. جبرئیل و هزار فرشته را دید. پرسید به کجا؟ گفتند به مژدگانی میلاد حسین (سلام‌الله‌علیه). خواهش که مرا هم ببرید، امید که خدا مرا بپذیرد. بال درآورد تا تن به مولود آسمان‌ها زد. فطرس رفت و ساکن کربلا شد. هر سلام و کلام و قیامی به نام مولایش در عالم باشد، خبرش را به رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) برساند: «ای نفس پاک! بنده‌ای حسین و پدرش را دوست دارد و آنان را با زبان و دل و شمشیر یاری داد.» و بشنود از فرشتۀ مزار نبی که بگو به او:

إن متّ عَلى هذا أنتَ رَفیقُه فِی الجَنّةِ[1]

اگر با همین راه از دنیا بروی، رفیق و همراه او در بهشت خواهی بود