شاید یک علت درس‌نخوان‌تر شدن بچه‌های امروز این گوشی‌های همراه باهوش(!) باشد. لامصب آن‌قدر جلوه‌گری و عشوه‌گری می‌کند که آدم را از کار و زندگی بیندازد. توجیه کردن هم که کاری ندارد. به خودت می‌گویی که مثلاً داری مطالب مفید می‌خوانی و از آن روز که گوشی خریده‌ای چقدر بر هوش و علم تو افزون شده است! ولی حاشا و کلا که اگر ذره‌ای به دنبال علم بودیم، بیشتر به سراغ کتاب می‌رفتیم.
اصلاً تمرین مبارزه با نفس یعنی اینکه گوشی‌ات را به گوشه‌ای بیندازی و هر چقدر که برایت عشوه آمد، محل ندهی. هی دلت آب شود برای یک لحظه بازی کردن با این تک دلبر هزار گیسو، باز پا بگذاری روی دلت و به سراغ کارهای مهم‌تر بروی.
حالی‌اش کن که او باید به ساز تو برقصد، نه تو به ساز او.
نظرات (۰)