فرق است میان مؤمن و غیر مؤمن. جز این است؟
***
هشام ابن اسماعیل وقتی حاکم مدینه بود، پدر مردم را درآورده بود. بیشترین آزار را به علویان و بزرگ آنان، زینالعابدین (سلاماللهعلیه) رسانده بود. خلیفۀ جدید برای به دست آوردن دل خلقالله حاکمی دیگر به مدینه فرستاد. حاکم جدید هشام را مقابل یکی از خانهها نگاه داشت تا هرکس عقدهای دارد بر سرش خالی کند. میان بد و بیراههای مردم، هشام نگران واکنش امام بود. میترسید او را به قتل برسانند. ولی حضرت به علویان فرموده بودند که خوی ما این نیست که به افتاده لگد بزنیم، بلکه دست افتادگان را میگیریم. خودشان هم وقتی به هشام رسیدند با صدای بلند «سلامٌ علیکم» گفتند، او را در آغوش کشیدند و فرمودند: «اگر کمکی از من ساخته است، حاضرم.»
وَ الْکاظِمینَ الْغَیْظَ وَ الْعافینَ عَنِ النَّاسِ وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ[1]
فروبرندگان خشم و درگذرندگان از مردم، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد
نظرات (۰)