به هر کس می‌رسد، تمام زندگی‌اش را تعریف می‌کند. چه کاریه خب؟!
***
در خدمت امام صادق (سلام‌الله‌علیه) از مشکلات خود و خانواده‌ام گفتم. کیسۀ پولی دادند و فرمودند: «در این کیسه چهارصد دینار است که منصور دوانیقی برای ما فرستاده. آن را بردار و مشکلات زندگی‌ات را برطرف کن.» کیسه را که گرفتم، عرض کردم: «من تقاضاى پول نکردم؛ خواستم دعایى کنید تا به دعاى شما گرفتارى‌هاى ما برطرف شود.» امام فرمودند: «مانعى ندارد، این پول‌ها را بردار؛ به‌زودى به درگاه خداوند دعا مى‌کنم که ان‌شاءاللّه به خواسته‌هایت برسى.»
لحظۀ آخر فرمودند: «مواظب باش که اسرار زندگى و خانواده‌ات را براى هرکسى بازگو نکنى؛ که خود را نزد افراد، بى‌جهت سبک خواهى کرد.»[1] آدم باید مثل خالقش رازدار باشد.
عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا[2]
داناى نهان است و کسى را بر غیب خود آگاه نمىکند
نظرات (۰)