رهبری به نام حسین

همون مهر ۱۳۵۹ دوبار مجروح شده بود. اما عرصه نبرد با دشمن را بی‌خیال نشده بود.

هشت آبان بود. منطقه کوت‌شیخ خرمشهر. عراقی‌ها با تانک‌ها رزمنده‌ها را محاصره کرده بودند. خوف‌انگیز بود. حسین اما نمی‌ترسید. تصمیم خودش را گرفت.

کمی که جلو رفت، برای بار سوم مجروح شد. تیر به پایش خورده بود. حسین اما عزمش را جزم کرده بود. از لابه‌لای امواج تیرها خودش را به تانک پیشرو رساند و با انفجار نارنجک‌ها، تانک را فرستاد هوا.

خودش شهید شد، تانک‌ها هم فرار کردند و حلقه محاصره شکست.

امام روح‌الله گفت که او با قلب کوچکش ره‌بر ماست. یعنی ما عاشقانه راه حسین،‌ ره سرخ شهادت را در پیش داریم.

حسین فهمیده