خورشید خورشیدها

همه زیبایی‌ها از همت خورشید است. زمانی که زمین نفس می‌کشد، درختان شکوفه می‌دهند، گل‌ها رنگارنگ می‌شوند و هستی به جنبش و حرکت در می‌آید. زمین گرد این نگینِ انگشتروار از تمنای گشتن دست نمی‌شوید. کیست که اهل زندگی باشد و حیاتش را به خورشید مدیون نباشد؟ خورشید آن‌قدر برای اهالی زمین جذّاب و گیراست که حتی عدّه‌ای به غلط به پرستش آن افتادند و آن‌قدر  پرارزش است که قرآن به آن قسم یاد می‌کند «وَ الشَّمسِ وَ ضُحَاهَا»[1]!

مثل امام مثل خورشید است؛ همان خورشید فروزانی که هستی را پر نور می‌کند، حیات می‌بخشد، رشد و تعالی می‌دهد، ظلمت را می‌زداید، فضیلت را به ارمغان می‌آورد و گرمابخش دل‌های خداجوی می‌شود[2].

در بین ائمه، حضرت رضا علیه‌السلام، شمس‌الشموس و خورشید خورشیدهاست.