ماها خیلی وقتا که آدمای بزرگ رو می بینیم، فورا میگیم: ای بابا، ما رو با فلانی مقایسه نکن، فلانی که...
غافل از اینکه همه آدمای بزرگ، از روز اول که بزرگ نبودن، به تدریج بزرگ شدن...
«دردوران دانش آموزی، برای کمک به بابای پیرمدرسه که کمر و پاهایش درد میکرد، نیمههای شب (قبل از اذان صبح) به مدرسه میرفت وکلاسها و حیاط رو تمیز میکرد. مدتها بعد بابای مدرسه و همسرش در تردید میمانند که جنها به کمک آنها میآیند! اما در یک نیمه شبی «عباس» را میبینند که جارو دردست مشغول تمیزکردن حیاط است.»
یکی از شرطهای بزرگ شدن، غیرت داشتنه. غیرت داشتن رو دینت، خاک وطنت، خصوصا کمک به انسانهای دیگه و...، فقط یه شرط داره: باید از نوجوانی شروع کنیم، مثل دوران دانش آموزی خلبان رشید، شهید عباس بابایی.
نظرات (۰)