جای نگرانی است که بعضی از ما بچه‌مسلمان‌ها حرفمان حرف نیست.
***
یهودی‌ها به رسول‌الله (صل‌الله‌علیه‌وآله) قول داده بودند که با ایشان کاری نداشته باشند؛ اگر هم حرکتی کردند، دست حضرت در گوشمالی آنان باز باشد. روزی که پیامبر با افسران خود برای صحبتی به دژ یهودیان بنی‌النضیر رفت، آنان خواستند با دعوت ایشان به داخل قلعه کار حضرت را یک‌سره کنند. رسول خدا نپذیرفتند و همان کنار دیوار مشغول صحبت شدند. توطئۀ یهود ادامه داشت و سنگی بزرگ برای انداختن بر سر پیامبر آماده کردند. ایشان به‌سرعت متوجه شدند و موقتاً خداحافظی کردند و سوی مدینه رفتند. حتی اینجا هم که کار بیخ پیدا کرد، حاضر نشدند مسلمان شوند تا در امان باشند! تنها دو نفر مسلمان شدند و باقی‌شان تا جایی که می‌توانستند اموالشان را جمع کردند و پا به فرار گذاشتند. حواسمان به قول و قرارهایمان هست؟
إیّاکَ و الغَدرَ؛ فإنّهُ أقبَحُ الخِیانَةِ و إنَّ الغَدُورَ لَمُهانٌ عندَ اللّهِ[1]
امیرالمؤمنین (سلام‌الله‌علیه): مبادا پیمان‌شکنى کنی که آن زشت‌ترین خیانت است و پیمان‌شکن نزد خداوند بى‌مقدار است.
نظرات (۰)