معلوم است که در خانوادههای ایرانی، هر فردی همسر، فرزند، پدر و مادر و یا برادر و خواهر خود را بیش از هر چیز گرانبهای دیگری در دنیا دوست میدارد. اما امان از غفلت! همان غفلتی که گوشی و اینترنت و متعلقاتش به همراه میآورد. چه زندگیهایی که به خاطر همین وسیلههای به ظاهر زیبا تا لبه پرتگاه پیش نرفته است. چه میشد به جای یک ساعت پرسه زدن در اینترنت، با خواهر و برادر کوچکمان بازی میکردیم یا حالی از پدر و مادرمان میپرسیدیم؟
یک جاهایی از زندگی باید از این مظاهر تمدن جدید فاصله گرفت تا داشتههایمان از دست نرود.
نظرات (۰)