برو کار می‌کن!

نشسته در خانه، با لنگ‌های بر هم! ذکر می‌گوید و دعا می‌کند از فقر رها شود.

***

پیش خودش فکر کرده بود دیگر با این حرکت تمام مشکلاتش حل می‌شود. یک روز تنبلی را کنار گذاشت و با هیجان و اضطراب خدمت امام صادق سلام‌الله‌علیه رسید: «برایم دعایی کنید تا خداوند به من وسعت رزقی بدهد که خیلی تنگ‌دست و فقیرم.» اما در کمال تعجب، حضرت پاسخ دادند: «هرگز دعا نمی‌کنم.» مرد ماتش برد: «چرا مولای من؟» ایشان فرمودند: «چون خداوند راهى براى این کار معین کرده. خداوند امر کرده که روزى را پى‌جویى کنید و طلب نمایید. اما تو مى‌خواهى در خانه‌ات بنشینى و با دعا روزى را به خانه خود بکشانى.»[1] اگر سنت‌های خدا را رعایت نکنی، مسیر زندگی‌ات عوض نخواهد شد.

إنَّ اللهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حتّی یُغَیِّروا ما بِأنفُسِهِم[2]
بی‌گمان خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد، تا وقتی که آنان آنچه را درون‌شان هست تغییر دهند.