فرار از مدرسه

وقتی به خدا نمی‌رساندت، کنارش بگذار؛ هر چه می‌خواهد باشد.

***

نام برترین مدرسۀ آن روزگار نظامیه بود. خیلی‌ها آرزوی‌شان درس خواندن در آن مدرسه بود، چه برسد به استادی و ریاستش. احمد خیلی زود این مراتب را پیمود. بر قلۀ مقامات علمی و معنوی زمان ایستاد. حتی خلفای عباسی هم به او احترام می‌گذاشتند. ولی حال خودش خوب نبود. این‌همه داشته‌ها و مقام‌ها راضی‌اش نمی‌کرد. قصد حج کرد. راهش را سوی دمشق تغییر داد. از همۀ آن بزرگی‌های ظاهری برید تا به خدای بزرگ برسد.[1]

وَاللَّهُ یَدْعُوا إِلى‌ دارِ السَّلامِ وَ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ[2]
خداوند سوی سرای سلامتی (بهشت) دعوت می‌کند و هر که را بخواهد به راه راست هدایت می‌کند