هر مسئولیتی داری، داشته باش. فقط عادل باش.
***
زن با زحمت مشک آب را حمل می‌کرد. مردی کمکش کرد. پرسید: «همسرت کجاست؟» زن گفت: «سرباز بود. علی‌بن‌ابی‌طالب او را سوی مرزها فرستاد و کشته شد.» آن شب خواب به چشمان مرد نیامد.
فردا با زنبیلی از خوراکی در خانۀ زن را زد: «همانم که دیروز مشکت را به خانه آورد.» زن خوشحال شد: «خدا از تو راضى شود و بین ما و على‌بن‌ابی‌طالب هم خودش حکم کند.» مرد کودکان را بر پشتش می‌گذاشت و غذا در دهان‌شان می‌نهاد. مرد تنور را روشن کرد. چهره‌اش را برابر آتش سوزان گرفت: «بچش! این جزای کسی است که در کار کودکان و بیوه‌زنان کوتاهی کند.» در همین حال همسایه به خانه‌شان آمد. مرد را شناخت. به زن پرخاش کرد: «می‌دانی او کیست؟ او علی‌بی‌ابی‌طالب، خلیفۀ مسلمانان است.»
إنّ اللهَ تَعالی فَرَضَ عَلی أئِمَّةِ العَدلَ أن یُقَدِّروا أنفُسَهُم بِضَعَفَةِ النّاسِ[1]
خداوند بر پیشوایان عادل واجب فرموده است که خود را با مردم ناتوان همسو کنند.
نظرات (۰)