لطافت اهل روضه

اینهایی که محرم اهل روضه و گریه هستند، بعد از دهه، اصلا طور دیگری می‌شوند. آنقدر لطیف می‌شوند که نازک‌تر از گل نمی‌شود گفت بهشان. اویی که در روضه انگار عزیزترین عزیزانش را از دست‌ داده، حالا دیگر روحش جای دیگری است. کافیست آب ببیند تا به یاد عطش امام و یارانش اشکش جاری شود. مهر و تسبیحش از این به بعد حتما باید از خاک کربلا باشد. در به در به دنبال هیئت می‌گردد تا با یک جمع همدرد، یاد ارباب بی‌کفنش را زنده کند. فقط خدا کند که همینطور بمانند و دوباره قلبشان سیاه نشود.

تو هم ناخودآگاه یاد امام سجاد علیه اسلام افتادی؟ این‌ها که هیچ ندیده‌اند، وقتی اینطور زار زار و های‌های می‌گریند، آن‌وقت... امان از دل امامی که خود در صحنه حاضر بوده و ندیدنی‌ها را به چشم دیده... و امان از دل زینب سلام علیها