امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه از اینکه لشکریانش مانند لشکر معاویه به دشمن فحش می‌دادند دلگیر بودند. دوست نداشتند یارانشان بدزبان و ناسزاگو باشند. بهتر می‌دیدند واقعیت کارهای دشمنان بیان شود که چگونه راه ستم و دشمنی با حق را در پیش گرفته‌اند. با این کار، سخن درست‌تری گفته‌اند و دلیل محکم‌تری آورده‌اند. از یاران خواستند به جای دشنام دادن دعا کنند خونی ریخته نشود و با اصلاح کار، دشمنان از گمراهی بیرون بیایند و حق را بشناسند.[1] با فحش دادن و حرف زشت زدن چیزی درست نمی‌شود. چون مسلمان برای درست کردن زندگی می‌کند، نه خراب کردن!
وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ[2]
شما مؤمنان به آنان که غیر خدا را می خوانند، دشنام مدهید تا مبادا آن‌ها از روی دشمنی و نادانی خدا را دشنام گویند.
نظرات (۰)