ادای عشق و عاشقی کردن که کاری ندارد. هر ننه‌قمری می‌تواند شب بخوابد و صبح ادعای عاشقی کند. اما عشق را باید ثابت کرد. قربان‌صدقه معشوق رفتن لازم است، ولی همه آن را بلدند. عشق آنجایی معلوم می‌شود که واقعاً قربان معشوق بشوی و برایش قربانی بدهی.
از هر کس بپرسی «آیا شما خدا را دوست داری؟» منکر نمی‌شود. اما چه کسی می‌تواند عشقش را به خدا ثابت کند؟ بله، آن‌کس که بتواند قربانی بهتری پیش بفرستد. هر چه قربانی با ارزش‌تر، یعنی عشق پایدارتر و والاتر.
ابراهیم علیه‌السلام برای اثبات عشقش به خدا، می‌خواست پسرش را قربانی کند. پسری که پاره جگرش بود. تو اگر راست می‌گویی که عاشق خدا هستی، در عید قربان چه چیزی برای قربانی آورده‌ای؟
نظرات (۰)