گناه به امید توبه

« گناه کردن اشکالی ندارد، وقتی خدایی بسیار بخشنده و غفور داریم! وقت برای توبه بسیار است و او بسیار توبه‌پذیر.»

این جملات به ظاهر زیبا، همان توجیهی است که گاهی ما برای گناه کردن‌هایمان می‌سازیم، تا از بار عذاب وجدان‌مان کمی بکاهیم و در پستوی عقل دنیادوستمان به خودمان می‌گوییم: «اینطوری هم خدا را خواهیم داشت و هم خرما را»

این گرفتاری برای عمربن سعد هم پیش آمد، آن‌گاه که نمی‌دانست با حسین باشد یا با شمر؟ مدتی است دست‌دست می‌کند. کار را عقب می‌اندازد بلکه صلح شود. ولی وقتی می‌بیند که شمر آمده و ممکن است جای او را بگیرد، فکرهایش را می‌کند و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که اگر بهشت یا جهنمی هست، توبه می‌کنم. تکلیفش را با خودش روشن کرد و شد قاتل حسین علیه‌السلام. ولی فرصت توبه را به دست نیاورد.