تو آمدی و دل انقلاب خندان شد

کسی که  ماه  شب تار   بی‌قراران  شد                انیس جان  و  شفابخش قلب یاران شد

نفوذ چشم و کلامش به جان اثر می‌کرد                همان‌که  دلبر و  دلدار رهسپاران  شد

نه قلب پیر و جوان پر شد  از محبت او                 صمیم   قلب   مصفای   نونهالان   شد

به سردی دی و بهمن که  ناله یخ می‌زد                 صفای  آمدنش   گرمی   بهـاران   شد

وجود مردم  ایران  ز  دوریش  غمناک                 حبیب اهل دل  و  پیر  این جماران شد

در آن زمان که ستم  پرده سیاهی بود                   امیدبخش    قلوب   امیدواران   شد

چنان‌که روز ورودش بهشت زهرا رفت                 گل  همیشه  بهاری  به  لاله‌زاران  شد

خوشا صفای زمانی که  ماه  بهمن  بود                  تو  آمدی   و  دل  انقلاب  خندان  شد

                                «حمید»  اگرچه نبودی به دیدنت لایق 

                                  ولی به  غمزه چشمت ز جان‌نثاران شد

 شعر: حمیدرضا فاطمی - 12 بهمن 1385