شخصی به خدمت دانشمند بزرگ شیعه، خواجه نصیرالدین طوسی (ره)، آمد و نوشتهای از دیگری تقدیم ایشان کرد که در آن به خواجه بسیار ناسزا گفته و دشنام داده شده بود! و نویسنده نامه، این دانشمند بزرگ را کلب‌بن کلب خوانده بود!
خواجه نصیرالدین طوسی (ره) در برابر ناسزاهای وی، با زبان ملاطفت‌آمیز، این‌گونه پاسخ گفتند: «اینکه او مرا سگ خوانده است درست نیست؛ زیرا که سگ از جمله چهارپایان، و عوعوکننده و پوستش پوشیده از پشم است و ناخنهای دراز دارد. این خصوصیات در من نیست؛ قامت من راست است و...، ناخنم پهن است و ناطق و خندانم، و فصول و خواصی که مراست غیر از فصول و خواص سگ است. و آنچه در من است، مناقض است با آنچه صاحب نامه درباره من گفته است.
و بدین‌گونه او را پاسخ گفتند، با این زبان نرم، بی‌آنکه کلمه درشتی بر زبان رانده یا فرستاده او را برنجانند.
منبع: رضا مختاری، سیمای فرزانگان، ص331
نظرات (۰)