آدم تعصبی قبل از این‌که فکر کند، قضاوت می‌کند؛ مثل کسی که چیز ناراحت‌کننده‌ای دیده، اما به‌جای حل کردن مسئله، عصبانی می‌شود و می‌خواهد با خشم کار را درست کند. غافل از این‌که خراب‌تر می‌شود...
***
از رسول‌الله موعظه خواست. پیامبر در یک کلام فرمود:
لَا تَغْضَبْ[1]
(بی‌خود) عصبانی نشو.
با خود گفت: «حرف مهمی است. همین جمله ناب برای من بس است.» وقتی بازگشت، دید قبیله‌اش با قبیله دیگر درگیر شده و آتش جنگ بالا کشیده است. عصبانی شد و لباس جنگ پوشید. ناگاه به یاد موعظه پیامبر افتاد. سلاح را انداخت و به سمت قبیله دشمن رفت. شروع به صحبت کرد و گفت: «جنگ فایده ندارد. اگر اشکال از قبیله ماست، من همه هزینه آن را می‌دهم.» تعجب کردند. گفتند: «ما از او کمتر نیستیم.» این شد که همه سلاح انداختند و آشتی کردند.
[1] اصول کافى، ج 2، ص 404
نظرات (۰)