دوستم دو درهم قرض میخواست. گفتم: «پس از طواف.» میان طواف، امام صادق سلاماللهعلیه دستشان را روی شانهام گذاشتند و هر دو به طواف پرداختیم. طوافم تمام شد، اما برای رعایت ایشان ترجیح دادم کمکشان کنم. دوستم به این خیال که سر کارش گذاشتهام، هر دور با دست به من اشاره میکرد. امام متوجه شدند: «این مرد چه میخواهد؟» «منتظر من است طوافم تمام شود و دو درهم قرض بگیرد.» سریع دست از شانهام برداشتند: «مرا رها کن و حاجت او را برآور.» وقتی بازگشتم فرمودند: «من اگر برای برآوردن حاجت کسی شتاب کنم، بهتر است که هزار بنده را در راه خدا آزاد و هزار نفر را برای جهاد در راه خدا بسیج کنم.»[1]
فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ[2]
پس به سوی کارهای خیر بشتابید.
نظرات (۰)