اول، کارهای انقلاب

شهریور پنجاه و نه آمد تهران. مادر خیلی خوشحال بود. بعد از ماه­ها فرزندش را می­دید. یک روز بی‌مقدمه به پسرش گفت: «مادر! تا کی می‌خوای دنبال کار انقلاب باشی؟ سن تو رفته بالای سی سال! نمی‌خوای ازدواج کنی؟!»
 شاهرخ خندید و گفت:

«چرا! تصمیم­هایی دارم. یکی از پرستارهای انقلابی و مؤمن هست که دوستان معرفی کردند. اسمش فریده خانم و نشانی‌اش هم اینجاست.»

بعد برگه­ای را داد به مادر و گفت: «آخر هفته می­ریم برای خواستگاری!»
خیلی خوشحال شدیم. دنبال خرید لباس و... بودیم.

ظهر روز دوشنبه سی‌ویکم شهریور جنگ شروع شد. شاهرخ گفت: «فعلاً صبر کنید تا تکلیف جنگ روشن بشه.»
قبل و بعد این ماجرا را در کتاب «شاهرخ، نشر شهید ابراهیم هادی» بخوانید.

راوی: جبار ستوده