دوست خوب من

ابوعلی سینا فیلسوف و پزشک بزرگ ایرانی روزی در خانه­‌اش نشسته بود و یکی از کتاب‌­های افلاطون دانشمند یونان باستان را با لذت می‌­خواند. او چند سال به دنبال این کتاب گشته بود و سرانجام آن را به دست آورده بود و شتاب داشت هر چه زودتر همه آن را بخواند. هر قدر کتاب را بیشتر می‌­خواند لذت بیشتری می‌برد و کنجکاوی‌اش برای خواندن بخش­‌های بعدی آن بیشتر می‌­شد.
در همین موقع ناگهان در خانه باز شد و یکی از همسایگان قدم در خانه گذاشت و با دیدن ابوعلی سینا که در حال مطالعه بود، پرسید: همسایه عزیز! چرا تنها نشسته­‌ای؟!
ابوعلی سینا که رشته افکارش پاره شده بود و از ورود ناگهانی همسایه احساس ناراحتی می­‌کرد، آهی کشید و پاسخ داد: تا این لحظه تنها نبودم و با دوست خوبی مانند این کتاب نشسته بودم، اما حالا که تو پیش من آمدی، کتاب رفت و تنها شدم!

بر اساس داستانی از جوامع الحکایات