بعضی‌ها عجب جرئتی دارند. چه ساده پدرش را با اسم کوچک صدا می‌زند و چه راحت به مادرش اخم می‌کند!
دلش خوش است آمده سینه زده و عزاداری کرده یا رفته زیارت. درحالی‌که تمام فرشتگان عرش دارند لعنتش می‌کنند به خاطر یک تلخی و اخم به پدر و مادرش! اصلاً ائمه هدی علیهم‌السلام با کسی که با پدر و مادرش مؤدبانه برخورد نکند، صحبتی ندارند:
ان أبی کرم الله وجهه نظر الی رجل و معه ابنه، و الابن متک علی ذراع العبد.
فما کلمه علی بن الحسین (علیه‌السلام) مقتاً له حتی فارق الدنیا.[1]
امام باقر علیه‌السلام:
پدرم (امام سجاد علیه‌السلام) نگاهش افتاد به مردی که پسرش همراهش بود و [بی‌ادبانه] بر بازوی پدر تکیه کرده بود. تا وقتی که آن پسر زنده بود، پدرم به‌خاطر بی‌ادبی پسر، با او صحبت نکرد.
نظرات (۰)