حدیث 29 | شکر خالق یا مخلوق؟

شکر خالق یا مخلوق؟

اندازه‌ها اگر دستمان باشد و ارزش شکر کردن خدا بفهمیم، آن‌وقت دیگر پیش هیچ‌کس خودمان را کوچک نمی‌کنیم. البته این به معنی سپاسگزاری نکردن از بقیه انسان‌ها نیست، ولی نباید اصل‌وفرع گم بشود.

***

آمد پیش امام صادق (علیه‌السلام) و پول خواست. امام که داشت انگور می‌خورد و پولی همراه نداشت، به او انگور داد. نگرفت و رفت. دیگری آمد و درخواست پول کرد. باز امام انگور داد. گرفت و خدا را شکر کرد. امام پولی امانت گرفت و به او داد. باز هم شکر خدا گفت. امام لباس خود را بیرون آورد و تقدیمش کرد. مرد از خود امام تشکر کرد. دیگر امام به او چیزی نداد. اطرافیان گفتند:

لَوْ لَمْ یَدْعُ لَهُ لَمْ یَزَلْ یُعْطِیه‏[1]

اگر [فقط] برای امام دعا نمی‌کرد [و باز شکر خدا می‌گفت]، امام پیوسته به او عطا می‌کرد.



[1] الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏4، ص: 49

اشتراک گذاری در کلوب اشتراک گذاری در فیس بوک اشتراک گذاری در تویتر اشتراک گذاری در افسران اشتراک گذاری در پلاس

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی