یک‌دفعه وسط صحبت با دوستانش می‌گوید: «آره، من مثل بعضیا نازک‌نارنجی نیستم.» طوری‌که همه دوستانش می‌فهمند منظورش چه کسی است. به این کار می‌گویند غیبت کردن با کنایه.
متن دقیق رساله:
فرقی نمی‌کند که انسان آشکارا از کسی بدگویی کند، یا با کنایه؛ مثلاً بگوید: «ما دچار این مشکل نمی‌شویم، مال حرام نمی‌خوریم یا در مال وقفی تصرف نمی‌کنیم» و همه بفهمند مرادش فلانی است. این هم مصداق ذکر سوء است و به همین دلیل غیبت و حرام است.
رساله آموزشی آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، بخش غیبت
نظرات (۱)