حکیمی را پرسیدند چندین درخت نامور که خدای عزوجل آفریده است و برومند، هیچ‌یک را آزاد نخوانده‌اند مگر سرو را که ثمره‌ای ندارد. در این چه حکمت است؟ گفت هر درختی را ثمره معین است که به وقتی معلوم به وجود آن (آن میوه و ثمره) تازه آید و گاهی به عدم آن، پژمرده شود و سرو را هیچ از این نیست و همه‌وقتی خوش است و این است صفت آزادگان.
(گلستان سعدی، باب هشتم)
نظرات (۰)