روزی گروهی از غاری تاریک عبور می‌کردند. هیچ‌چیز معلوم نبود. کمی جلوتر زیرپاهایشان سنگ‌های مختلفی احساس کردند. در این لحظه بزرگشان گفت: «این‌ها سنگ حسرت هستند. هر که بردارد حسرت می‌خورد و هر کس هم برندارد باز حسرت خواهد خورد!» برخی با خود گفتند: «چه‌کاری است؟ برداریم و برنداریم هر دو یک نتیجه می‌دهد. پس چرا بار خود را سنگین کنیم؟ برخی هم گفتند: «ضرر که ندارد مقداری برای سوغات برمی‌داریم.» وقتی از غار بیرون آمدند فهمیدند که غار پر بوده از سنگ‌های قیمتی. آن‌ها که برنداشته بود‌ند، سراسر حسرت شدند. بقیه هم حسرت خوردند که چرا بیش‌تر برنداشته‌اند.
ماه رمضان، مثل راه رفتن در چنین غاری است. اگر بهره نگیرید، حسرت می‌خورید...
نظرات (۰)