از ماه رمضان سختیهایش به یادمان مانده، غافل از اینکه حواسمان به شیرینیهایش نیست.
***
بچهتر که بود، با پدر و مادرش بیدار میشد و سحری میخورد و روزه میگرفت، گاهی کامل و گاهی کلهگنجشکی. کمی بزرگتر شد و دید که بعضی رفقایش روزه نمیگیرند! او هم یواشکی بعضیاوقات روزه را میپیچاند. بعدتر، دید بعضیها در خیابان رسماً روزهخوری میکنند و عین خیالشان هم نیست. او هم یاد گرفت و دیگر حیا نمیکرد... حالا مدتی گذشته و به خودش که نگاه میکند، بدش میآید. احساس میکند خیلی آلوده شده، دیگر انگار با خدا رفیق نیست.
حالا میفهمد که چرا از روز اول، برایش این آیه را میخواندند:
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ... لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ[1]
اى کسانى که ایمان آوردهاید، روزه بر شما نوشته شد... به امید اینکه تقوا پیشه کنید.
اما دیر نشده، خدا همیشه مهربانترین است. این ماه رمضان زمان خوبی است برای «اهل تقوا شدن».
نظرات (۰)