فرصتی تا لحظه مرگ

داستان خلقت را که می‌خوانی، اعتراض می‌کنی که چرا شیطان این‌قدر قوی است و تو این‌قدر ضعیف. ولی گویا این‌جوری‌ها هم نیست...

***

حضرت آدم (علیه‌السلام) به خدا عرض کرد: پروردگارا، شیطان را بر من مسلط کردی... پس برای من هم چیزی قرار بده. خدا فرمود: ای آدم! اگر فرزندان تو نیت کار بدی بکنند، برای آن‌ها چیزی نوشته نمی‌شود و اگر آن کار بد را انجام دهند، فقط یک بدی برایشان نوشته می‌شود. اما برای نیت خوب، یک خوبی و برای انجام آن ده‌برابر خوبی نوشته می‌شود.

آدم (علیه‌السلام) عرض کرد: خدایا بیش‌تر بده! خدا فرمود: اگر کسی از بدی‌اش استغفار کرد، می‌بخشمش. آدم باز بیش‌تر خواست. خدا فرمود:

بَسَطْتُ لَهُمُ التَّوْبَةَ حَتَّى تَبْلُغَ النَّفْسُ هَذِهِ[1]

فرصت توبه را برایشان زیاد کردم. پس تا وقتی جان به گلو برسد، انسان می‌تواند توبه کند.

با این جمله، آدم (علیه‌السلام) آرام گرفت. آیا ما قدر این فرصت را می‌دانیم؟